Ramazan SİRACOĞLU

Ərdəbilli Tacüş-şüəra Abbasqulu Yəhyəvi (1902-1980) İranda “Şairlərin tacı” mənasına gələn “Tac-üş-şüəra” təxəllüsü ilə məşhurdur. Çağdaş türkdilli  ədəbiyyatın müqtədir şairi olan Abbasqulu Yəhyəvi, tərəddüdsüz demək olar ki,  Raci və Qumrudan sonra ən təsirli mərsiyələr yazması ilə tanınır. Onun insanları riqqətə gətirən şeirləri dillər əzbəridir. Kərbəla  hadisələrini böyük  ustalıqla qələmə almış Yəhyəvinin misraları olduqca duyğusaldır. Təsadüfi deyil ki, İran İslam  Cümhuriyyətinin Ali Dini Rəhbəri Ayətullah Seyyid Əli Xamneyi onun şeirlərindən əzbər söyləyərək, dinləyənləri heyran edir.

Məhərrəm ayının onu – Aşura günü –  iliklərinə qədər ALLAH sevgisi, Peyğəmbər şəfqəti ilə nurlanmış, Əhli-Beyt sevdalılarının xüsusi özən göstərdikləri çox önəmli gündür.  Bu gün həm də iman dolu  köksünü düşmən gülləsinə sipər etmiş, cismən bizdən ayrılsalar da, ruhən  hər an bizimlə olan ölməz şəhid övladlarımızın anım günüdür.  Torpaqlarımızın bütövlüyü, doğma Qarabağımızın azadlığı uğrunda məkrli düşmənə qarşı döyüşlərdə  yüksək rəşadət nümunəsi göstərmiş,  yüzlərlə şəhid vermiş Azərbaycan oxucuları  üçün şəhadət  çox həssas mövzudur. Nur içində uyuyan Şəhidlərimizin ruhu şad olsun!

Etinasız qalınması mümkün olmayan bu misralar imamlarla bərabər onlar üçün də səslənsin, onların da ruhlarını oxşasın:

Ay batdı, sübh açıldı, Zeynəb nəvayə gəldi,

Zəhra dedi: “Hüseyn vay!”, aləm sədayə gəldi.

Çün yıxdılar atından Sultan-i təşnə kamı

Dünyaya oldu elan “Qutl-əl-Hüseyn” pəyamı.

Cənnatidən eşitdi Peyğəmbəri- Girami

Nəleynsiz, əbasız Kərbübəlayə gəldi.

Peymanə amil oldu, canana verdi canın

Şövq-ü şərafət ilən tey etdi imtahanın.

 Şümr dağa tökəndə xaki- Minayə qanın

Üz tutdu asimana, həmd-ü sənayə gəldi.

Xuni- İmam töküldü səhrayi- Kərbəlayə,

Yerlər təzəlzül  etdi, rişə düşüb səmayə.

Kərubiyani- lahut ağlaşdı bu bəlayə,

Yel əsdi, gün tutuldu, zülmət fəzayə gəldi.

 Xuni- Hüseyn boğazdan cari olan zamanı

Cibril apardı ərşə bir şişədə o qanı.

Ol şişədən namüdar oldu bəla nişanı

Qovzandı buyi- matəm, əhli- səmayə gəldi.

 Nuri- Həqq oldu lamə, başsız qalan bədəndə

Rasi- Hüseyni- Məzlum sərnizəyə gedəndə;

Badi- siyah əsəndə, yer zəlzələ edəndə

Sındı nizami- dünya, həddi- fənayə gəldi.

Hurani- baği- cənnət məhzun, giriftə sima,

Həvva, Xədicə xatun, Məryəm, cənabi- Sara

 Aşüftə mu, siyahpuş, dillərdə “Vay Hüseyn va”

Zəhraya həmdəm olub bəzmi- əzayə gəldi…