Sadiq HİDAYƏT

(Hekayə)

Hövsələsiz qələbəliyin ortasında oturmuşdum.

Adətətkərdə olduğumdan, masadan bir jurnal götürdüm və krossvorda rast gələnə qədər vərəqləməyə başlasdım.

Ürəyimdə şaquli üçxanalı sözü tapmaq istərkən, kimsə “Uca səslə oxu”, – dedi.

– Ərəb əlifbası ilə üç hərflə yazılan söz, – dedim. – Hər şeydən üstündür.

Hacı dedi: “Pul”

Məclisin yeni gəlini: “Eşq”.

Əri: “Yar”.

İbtidai sinif şagirdi: “Elm”.

Hacı sadaladı: “Pul, o da deyilsə, mal, var-döv…”

Dedim: “Hacı, onlar deyil”.

Ardınca: “Şah”.

Yoruldum və acıqla “Xeyr, o da deyil, ərəb əlifbası ilə cəmi üç hərflə yazılan söz”.

Gördüm ki, hamı susur.

***

Nənə dedi: “Qurbanın olum, can”.

Əsgərlikdən yenicə qayıtmış Siyavuş:

– Əmr, – dedi.

Digəri güldü və dedi: “Top”.

Başqası ucadan: “Əsr”.

Biri dedi: “Ana”.

Mən acı-acı güldüm və “Xeyr”, – dedim.

Ancaq başa düşdüm: öz həyat krossvordunu həll edə bilməyənin ərəb əlifbası ilə üç hərfdən ibarət kəlməni tapması müşküldür!!! Həyatın məchullarını çözməlisən. Onsuz hər şey mənasızdır!!!

Masamdakı o üçhərfli söz haqqında hələ də düşünürəm.

***

Bəlkə, o ayaqyalın uşaq sözü tapacaq: “Süd”.

Kəndli deyir: “Qar”.

Lal deyir: “Dil”.

Kar deyir: “Səs”.

Kor deyir: “Nur”.

***

Yenə də düşünürəm.

Niyə heç kim ərəb əlifbası ilə üç hərflə yazılan sözün “Allah” olduğunu demədi?

Farscadan tərcümə: Əziz Rzazadə